فریز کردن تخمک چیست؟ در خانم ها با افزایش سن از میزان باروری کاسته می شود که امروزه با توجه به این که سن ازدواج و بچه دار شدن بالا رفته، بسیاری از خانم ها به خصوص از 35 سالگی به بعد این نگرانی را دارند که نتوانند بچه دار شوند. خوشبختانه با پیشرفت های صورت گرفته در زمینه علم و تکنولوژی، روش کمک باروری به نام فریز کردن تخمک می تواند به خانم ها کمک کند تا بتوانند قدرت باروری خود را حفظ کنند. در ادامه همراه ما باشید تا به بررسی کامل این روش و نحوه انجام آن بپردازیم.

فریز کردن تخمک

تخمک ها، می توانند سال ها در دمای پایین سالم باقی بمانند و به همین خاطر، این امکان فراهم شده تا بتوان تخمک را از تخمدان استخراج کرد و بعد از منجمد کردن، سال ها نگهداری و در مواقع ضروری از آن استفاده کرد. این تخمک ها زمانی مورد استفاده قرار می گیرند که فرد نتواند به طور طبیعی بارداری داشته باشد. حتی در برخی موارد، زوجینی که تخمک و تخمدان سالمی دارند و در حال حاضر برنامه ای برای بچه دار شدن ندارند، می توانند این کار را انجام بدهند تا بتوانند در آینده از تخمک سالم خود استفاده کنند و یا حتی آن را اهدا کنند.

از جمله کاربردهای تخمک فریز شده می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• خانم هایی که مبتلا به مشکلات مربوط به تخمدان هستند و یا در پی جراحی های ناموفق، آسیب هایی به تخمدان وارد شده است.
• افرادی که مبتلا به بیماری هایی مانند لوپوس یا کم خونی داسی شکل هستند و نمی توانند بارداری طبیعی داشته باشند.
• خانم هایی که بعد از انجام IVF، تمایلی به استفاده از تخمک های اضافی خود ندارند.
• خانم هایی که تحت شیمی درمانی قرار دارند.

مراحل فریز کردن تخمک

فریز کردن تخمک در مرکز ناباروری انجام می شود و نیاز است که فرد در روز سوم سیکل قاعدگی، آزمایشات هورمونی را انجام بدهد تا سطح هورمون ها، ذخیره تخمدان و وضعیت متابولیسم مورد بررسی قرار بگیرد و هم چنین تعداد فولیکول ها نیز مشخص گردد. این روش شامل مراحل زیر می باشد:

• تحریک تخمک گذاری

تخمک گذاری در خانم ها توسط هورمون هایی انجام می شود که در پی آن تخمک نابالغ به تخمک بارور تبدیل می شود. از این رو نیاز است که ابتدا هورمون های مصنوعی حاوی FSH یا هورمون های آزاد کننده گنادوتروپین تزریق شوند تا تخمک های بیشتری تولید و بالغ شوند. هم چنین در این مرحله نیاز است که آزمایش خون و سونوگرافی واژن انجام شود تا وضعیت هورمون ها و تعداد و اندازه فولیکول ها بررسی گردد.

• عمل گرفتن تخمک

در مرحله بعد، تخمک از طریق سونوگرافی واژینال و با استفاده از یک سوزن که از راه واژن وارد تخمدان می شود، گرفته خواهد شد. تخمک بلافاصله بعد از گرفته شدن به آزمایشگاه جنین شناسی منتقل می شود و نکته ای که وجود دارد این است که هر چه تعداد تخمک ها بیشتر باشد، میزان موفقیت فریز کردن نیز بیشتر خواهد بود.

• انجماد تخمک

تخمک گرفته شده در دمای منفی 196 درجه سانتی گراد نگهداری و منجمد خواهد شد که روند انجماد به دو صورت انجام می شود:

• آهسته، که ابتدا غلظت پایینی از ماده ضد سرطان استفاده می شود که دمای آن به تدریج کاهش پیدا می کند و متابولیسم تخمک ها به تدریج پایین می آید و بعد از آن، غلظت بیشتری از ماده ضد سرطان تزریق خواهد شد.
• شیشه سازی، که در این روش از غلظت بالایی از ماده ضد سرطان استفاده می شود و انجماد با سرعت بالایی انجام خواهد شد که در این حالت، جلوی تشکیل بلورهای یخ نیز گرفته خواهد شد.

میزان موفقیت فریز کردن تخمک

میزان موفق آمیز بودن این روش در حدود 30 تا 60 درصد است که البته به مواردی مانند سن انجام روش و هم چنین تعداد تخمک های گرفته شده نیز بستگی دارد. قطعا هر چه خانم ها در سنین پایین تر برای انجام این روش اقدام کنند، شانس موفقیت بیشتری را هم خواهند داشت، چرا که این احتمال وجود دارد که هر چه سن بالا برود، اختلالاتی را در سیکل قاعدگی و آزاد شدن تخمک ها شاهد باشیم.

بیشتر بخوانید:

در بسیاری از مواقع، رابطه جنسی محافظت نشده می تواند منجر به بارداری ناخواسته شود و آن دسته از زوجینی که قصد داشتن فرزند ندارند و یا در حال حاضر آمادگی بارداری ندارند، باید سراغ روش های اورژانسی بروند. این روش ها باید بلافاصله بعد از رابطه جنسی استفاده شوند تا جلوی بارداری گرفته شود و بیشترین میزان اثر را داشته باشد. در ادامه همراه ما باشید تا به بررسی جلوگیری از بارداری اورژانسی بپردازیم.

پیشگیری از بارداری اورژانسی

قرص های اورژانسی که بعد از رابطه جنسی محافظت نشده مصرف می شوند، مکانیسم های زیر را به همراه دارند:
پیشگیری از تخمک گذاری
اختلال در رسیدن اسپرم به تخمک
تاخیر در تخمک گذاری
اختلال در حرکت لوله ها
این قرص ها که با عنوان قرص پیشگیری از بارداری یا Morning Pill نیز شناخته می شوند، باید تا 72 ساعت بعد از رابطه محافظت نشده مصرف شوند تا بیشترین میزان اثر را داشته باشند. در واقع این گونه می توان گفت که این روش ها تا قبل از آزاد شدن تخمک و بارور شدن آن کارایی دارند و بعد از آن دیگر اثری نخواهند داشت.
چه زمانی باید از جلوگیری از بارداری اورژانسی استفاده کرد؟
پاره شدن یا خارج شدن کاندوم
فراموش کردن مصرف قرص ترکیبی
فراموش کردن مصرف قرص شیردهی بیش از سه ساعت
خروج IUD
خارج شدن دستگاه های پیشگیری از بارداری هورمونی

روش های جلوگیری از بارداری اورژانسی

ز انواع روش های پیشگیری اورژانسی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
قرص های اورژانسی
یکی از شایع ترین روش های اورژانسی، مصرف قرص های اورژانسی است که حاوی پروژسترون هستند. این قرص ها باید نهایتا تا 5 روز یا 120 ساعت بعد از رابطه جنسی محافظت نشده مصرف شوند. نحوه مصرف این گونه است که اولین قرص باید 72 ساعت بعد از رابطه و قرص دوم، 12 ساعت بعد از اولی مصرف شود. ممکن است پریود بعدی به موقع و یا با تاخیر باشد.
این نوع قرص ها، لوونورژس نام دارند و می توانند بر روی مخاط رحم تاثیر بگذارند و تخمک گذاری را به تاخیر بیندازند و در نهایت، مانع از باروری خواهند شد. مصرف این قرص ها کم خطر است و عارضه چندانی را به همراه نخواهد داشت.
قرص های ترکیبی
قرص های ترکیبی (LD و HD) حاوی ترکیبات استروژن و پروژسترون هستند که قرص های LD را می توانید بلافاصله بعد از رابطه جنسی محافظت نشده مصرف کنید. چهار قرص LD ابتدا باید طی 72 ساعت اول و چهار قرص 12 ساعت بعد باید مصرف شود. قرص HD طی 72 ساعت اول دو قرص و 12 ساعت بعد، دو قرص دیگر باید مصرف شود.
توجه داشته باشید که اگر می خواهید قرص ها اثربخشی داشته باشند، حتما باید بازه زمانی مصرف را رعایت کنید. توصیه بعدی این است که قرص ها با معده خالی و ناشتا مصرف شوند و اگر بعد از مصرف، دچار استفراغ شدید، قرص مجددا باید مصرف شود.
دستگاه داخل رحمی (IUD)
نحوه عمل دستگاه به این صورت است که تغییراتی را در ساختار اسپرم و تخمک ایجاد می کند و مانع از باروری می شود و در صورتی که تا 5 روز بعد از رابطه محافظت نشده درون رحم قرار بگیرد، تا 99 درصد کارایی و اثربخشی خواهد داشت. این دستگاه می تواند 5 تا 10 سال درون رحم قرار بگیرد و خیال شما از عدم بارداری راحت خواهد بود. توجه داشته باشید که در خانم های باردار، خانم های مبتلا به سرطان گردن رحم یا آندومتر و یا بیماری های التهابی لگن نباید از این روش استفاده کنند.
در پایان به این موضوع اشاره کنیم که روش های پیشگیری اورژانسی نیز می توانند با شکست روبرو باشند و در صورتی که پریود بعدی، تا سه هفته به تاخیر بیفتد، احتمال بارداری وجود خواهد داشت.

doctorgharamohammadi.ir​

عمل کورتاژ تشخیصی در شهریار، رحم یکی از عضوهای حساس دستگاه تناسلی خانم هاست که می تواند دچار بیماری ها و آسیب های مختلفی شود و نیاز است که خانم ها علت بروز هر نوع تغییری را پیگیری کنند. یکی از روش های تشخیص مشکلات رحمی، عمل کورتاژ تشخیصی یا نمونه برداری از رحم است که در واقع جزء جراحی های کوچک به حساب می آید و با هدف تشخیص و یا درمان مشکلات رحم از قبیل پولیپ، فیبروم، خونریزی ها، آندومتریوز و یا سقط جنین انجام می شود. در ادامه همراه ما باشید تا به بررسی نحوه انجام عمل کورتاژ تشخیصی و مراقبت های بعد از آن بپردازیم.

عمل کورتاژ تشخیصی چگونه انجام می شود؟

در کورتاژ تشخیصی، نمونه از بافت رحم یا آندومتر برداشته و جهت بررسی های بیشتر به آزمایشگاه ارسال می شود تا هر گونه تغییر سلولی مورد بررسی قرار بگیرد. در بیشتر مواقع، این روش همراه با هیسترکتومی انجام می شود که ابزاری همراه با تلسکوپ متصل به آن وارد رحم می شود و امکان بررسی و مشاهده داخل رحم فراهم می گردد و جراح زیبایی زنان قادر به تشخیص مواردی از قبیل چسبندگی های رحمی، پولیپ، فیبروم و دیگر مشکلات خواهد بود.

این روش جراحی عمدتا تحت بیهوشی و یا بی حسی انجام می شود، در حدود ده تا پانزده دقیقه به طول می انجامد و شما هیچ گونه دردی را احساس نخواهید کرد.

دلایل انجام عمل کورتاژ تشخیصی

از جمله دلایلی که انجام این روش توسط متخصص زنان تجویز می شود می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• خونریزی های غیر طبیعی مانند ما بین سیکل قاعدگی، خونریزی بعد از رابطه جنسی و یا حین رابطه
• بررسی اختلالاتی مانند پولیپ، فیبروم و اندومتریوز
• تشخیص سرطان آندومتر
• تشخیص بقایای بارداری بعد از سقط جنین
• تشخیص مشکلات ناشی از عفونت های مقاربتی مانند زگیل تناسلی
• حاملگی مولار

توجه داشته باشید که در صورتی که امکان نمونه برداری و بیوپسی بنا به هر دلیلی امکان پذیر نباشد، کورتاژ تشخیصی انجام خواهد شد.

اقدامات قبل از عمل کورتاژ تشخیصی

معمولا زمانی که شما به پزشک مراجعه می کند و این روش تشخیصی برای تان تجویز می شود، پزشک ابتدا به بررسی سوابق بالینی و پزشکی می پردازد و نیاز است که یک سری آزمایشات و معاینات را انجام بدهید. از جمله:

• تست پاپ اسمیر
• سونوگرافی واژینال از رحم و تخمدان ها
• انجام آزمایش خون و بررسی مواردی مانند کم خونی، سطح قند خون، تست بارداری
• معاینه لگنی
• تست های قلبی

در صورتی که قبلا این روش را انجام داده اید و حساسیت و یا مشکلی برای تان ایجاد شده، حتما موضوع را با متخصص زنان  در میان بگذارید.

موارد منع انجام عمل کورتاژ تشخیصی

توجه داشته باشید که انجام این روش در شرایط زیر ممنوع می باشد:

• خانم های باردار
• مسدود بودن دهانه واژن
• وجود عفونت در واژن یا لگن
• وجود ناهنجاری در رحم یا دهانه رحم

دوره نقاهت و مراقبت های بعد از عمل کورتاژ تشخیصی

عمل کورتاژ نیازی به بستری شدن ندارد و شما همان روز به منزل برمی گردید و محدودیتی در انجام کارهای روزانه خود نخواهید داشت. کاملا طبیعی است که بعد از عمل با علائمی مانند درد قاعدگی روبرو شوید که با مصرف مسکن و یا استفاده از کمپرس گرم برطرف خواهد شد. دوره نقاهت این روش در حدود دو تا سه روز است و توصیه می شود مراقبت های زیر را در نظر بگیرید تا احتمال بروز عوارض به حداقل برسد.

• داروهای تجویز شده توسط پزشک به خصوص آنتی بیوتیک ها را به موقع و طبق دستور مصرف کنید تا جلوی بروز عفونت گرفته شود.
• تا دو هفته بعد از جراحی از تامپون استفاده نکنید.
• ممنوعیتی در خصوص استحمام وجود ندارد، اما از رفتن به استخر باید خودداری شود.
• از انجام فعالیت های شدید بدنی و ورزش به مدت یک هفته خودداری کنید.
• بهتر است غذاهای کم چرب مصرف کنید تا دچار مشکلات معده ای و حالت تهوع نشوید.
• از برقراری رابطه جنسی تا یک هفته خودداری کنید.

مونس پوبیس، ناحیه ای است در دستگاه تناسلی زنان که در ناحیه استخوان شرمگاهی قرار دارد، برآمدگی نرمی که از بافت چربی است و استخوان پوبیس را پوشش قرار می دهد. این ناحیه می تواند در پی بالا رفتن سن، بارداری، زایمان و یا تغییرات وزنی، دچار افتادگی و شلی شود که بر زیبایی ناحیه تناسلی تاثیر می گذارد و می تواند مشکلاتی را در طول رابطه جنسی ایجاد کند. برای رفع چنین مشکلاتی، لیفت مونس پوبیس توسط جراح زیبایی زنان توصیه می شود که در ادامه به بررسی بیشتر این روش خواهیم پرداخت.

لیفت مونس پوبیس چیست؟

لیفت مونس پوبیس که با عنوان مونس پلاستی نیز شناخته می شود، از جمله روش های زیبایی زنان و روش های جوانسازی است که با هدف برداشت پوست و چربی اضافی در ناحیه مونس پوبیس، لیفت این ناحیه و هم چنین تغییر فرم و بهبود عملکرد ساختاری انجام می شود.

خارج کردن چربی های ناحیه از طریق لابیاپلاستی یا لیپوساکشن امکان پذیر است که می تواند به صورت بیهوشی و یا بی حسی موضعی انجام شود. برای انجام لیپوساکشن نیاز است که برشی در قسمت زیر شکم و بالای مونس پوبیس زده شود و هر گونه چربی اضافی با استفاده از ابزاری به نام کانولا برداشته شود. بعد از برداشت پوست اضافی، پوست مونس پوبیس به سمت بالا کشیده می شود و برش ها بخیه زده خواهند شد. در افرادی که قبلا زایمان سزارین انجام داده اند، مجدد همان ناحیه برش خواهد خورد.

علت بزرگی مونس پوبیس

جراحی مونس پلاستی (Monsplasty)، یک روش جراحی تغییر شکل و تنظیم مجدد منطقه مونس پوبیس (Mons pubis) است که در زنان انجام می‌شود. این جراحی ممکن است به علت زیر انجام شود:

1. بزرگی و ضخامت غیرطبیعی منطقه مونس پوبیس: در برخی از زنان، قسمت مونس پوبیس بسیار بزرگتر یا ضخیمتر از حالت طبیعی است. این ممکن است به علت ژنتیک، چاقی، دوران بارداری، زایمان طولانی و یا سن بالاتر باشد. جراحی مونس پلاستی در این موارد به منظور کاهش اندازه و تغییر شکل مناسب منطقه انجام می‌شود.
2. آزار و اذیت در حین فعالیت های روزمره: بزرگی غیرطبیعی و ضخامت منطقه مونس پوبیس ممکن است باعث ناباروری در حین فعالیت های روزمره مانند قرار گرفتن روی صندلی، لباس پوشیدن و یا ورزش شود. جراحی مونس پلاستی در این موارد به منظور رفع دلایل آزار و اذیت در روزمره انجام می‌شود.
3. دگرسونی جنسی: برخی از زنان ممکن است به دلیل بزرگی و تغییرات ناهمسان منطقه مونس پوبیس در هنگام رابطه جنسی، راضی‌ نیستند. در این موارد، جراحی مونس پلاستی به منظور بهبود و تنظیم منطقه برای تحقق تجربه جنسی مطلوب انجام می‌شود.

متخصصین پلاستیک و ترمیمی تصمیم گیری در مورد نیاز به جراحی مونس پلاستی را انجام می‌دهند. قبل از جراحی، بررسی دقیق و مشاوره با این تخصصی‌ها بسیار مهم است تا نیاز و انتظارات هر فرد در نظر گرفته شود.

شما می توانید جهت اطلاع از روش های رفع شلی واژن به این لینک بروید.

کاندیدای لیفت مونس پوبیس

تمامی خانم هایی که از بیرون زدگی ناحیه مونس پوبیس ناراضی هستند و بزرگ بودن این ناحیه منجر به بروز مشکلاتی هنگام پوشیدن لباس های تنگ شده و یا مشکلاتی را در روابط جنسی شان ایجاد کرده، می توانند از مزایای این روش بهره مند شوند. برای انجام این روش نیاز است که از لحاظ پزشکی در سلامت کامل باشید، مبتلا به مشکلات قلبی عروقی یا بیماری هایی مانند دیابت که بر روند ترمیم و بهبودی تاثیر می گذارند، نباشید. خانم های باردار و یا افرادی که قصد بارداری دارند، باید انجام جراحی را به بعد از زایمان شان موکول کنند.

مراقبت های بعد از لیفت مونس پوبیس

لیفت مونس پوبیس روش سرپایی است و نیازی به بستری شدن ندارد. با این حال، نیاز است که بعد از جراحی یک سری مراقبت ها در نظر گرفته شود تا نتایج ایده آل تری را شاهد باشیم. مراقبت هایی از قبیل:

• بهتر است یک روز را کامل در منزل استراحت کنید و بعد از چند روز به محل کار خود برگردید.
• تمامی کرم ها یا پمادهای تجویز شده توسط پزشک باید طبق دستور استفاده شوند.
• در صورت بروز درد استامینوفن مصرف کنید و جهت پیشگیری از بروز عفونت، آنتی بیوتیک های تجویز شده را به موقع مصرف کنید.
• ناحیه جراحی را همواره تمیز نگه دارید و تا دو هفته بعد از جراحی، از شیو کردن موهای ناحیه خودداری کنید.
• انجام فعالیت های شدید بدنی و ورزش به مدت حداقل چهار تا شش هفته ممنوع است، البته می توانید پیاده روی سبک داشته باشید.
• به رژیم غذایی خود اهمیت بدهید و میوه، سبزیجات تازه و پروتئین مصرف کنید و از نوشیدن آب غافل نشوید.
• استعمال دخانیات و مصرف مشروبات الکلی به مدت یک هفته ممنوع می باشد.
• از برقراری رابطه جنسی نیز به مدت دو تا سه هفته باید خودداری شود و نکته مهم این است که هیچ گونه فشاری به ناحیه جراحی نباید وارد شود.

در صورت مشاهده هر گونه علائمی از عفونت مانند تشدید یا ادامه دار شدن درد، قرمزی بخیه ها یا مواردی مانند تنگی نفس و بالا رفتن ضربان قلب، پزشک را در جریان قرار دهید.

نتایج و ماندگاری لیفت مونس پوبیس

نتایج این روش بلافاصله بعد از جراحی مشخص می شود، با این حال مدتی طول می کشد تا ورم و التهاب از بین برود و نتایج نهایی مشخص گردد که این بازه زمانی می تواند در حدود شش هفته ادامه پیدا کند. مونس پلاستی، نتایج دائمی را به همراه دارد و نیازی به تکرار جراحی نخواهد بود، با این حال نکته ای که وجود دارد این است که افرادی که تحت جراحی قرار می گیرند، باید وزن خود را در حالت ثابت و متعادلی نگه دارند، چرا که افزایش وزن می تواند باعث تجمع چربی در این ناحیه شود.

مطالب مرتبط

زایمان طبیعی بدون درد

علت خونریزی بعد از زایمان

متدهای جوانسازی واژن

بارداری یکی از شیرین ترین تجربه ها برای مادران است که نه ماه در انتظار در آغوش کشیدن کودک خود هستند. بسیاری از مادران ترجیح می دهند زایمان طبیعی داشته باشند که زایمان در حالت طبیعی در هفته چهلم بارداری اتفاق می افتد و ممکن است کمی جلو و عقب نیز شود. این در حالی است که بسیاری از خانم ها نگران دردی هستند که زمان زایمان باید تحمل کنند، اما آیا می دانستید که امکان زایمان طبیعی بدون درد وجود دارد؟

تغییرات واژن بعد از زایمان

زنی که مادر می شود، با تغییرات زیادی روبرو می شود. او نه تنها در طرز تفکر و روانشناسی اش با تغییر مواجه می شود، بلکه باید با بدن جدیدی سازگار شود که معمولاً شباهت کمی با بدنی که قبل از زایمان داشته است دارد.

 گاهی اوقات به دلیل اضافه وزن بعد از بارداری، در نواحی سینه و شکم دچار چاقی می شود. همچنین تغییرات مهمی در ناحیه تناسلی نیز اتفاق می افتد، به خصوص اگر او زایمان طبیعی داشته باشد. در این صورت ممکن است به دلیل خروج نوزاد از واژن، تغییرات ناخوشایندی را در ناحیه واژن تجربه کند. علاوه بر این، ممکن است تمام جنبه فرج تغییر کند، از جمله به دلیل باز شدن جراحی آن در هنگام زایمان.

همه این تغییرات می تواند بر روابط جنسی مادر تأثیر منفی بگذارد و به طور قابل توجهی بر نحوه درک او از زنانگی و ذات خود به عنوان یک زن تأثیر بگذارد. در این شرایط خطر وقف کامل به نقش مادری و پشت کردن او به جنبه زنانه اش در کمین است. این می تواند منجر به کاهش میل جنسی شود و بر زندگی جنسی او تأثیر منفی بگذارد و او را از شریک عاشقانه اش دور کند.

علاوه بر این، حدود 15 درصد از زنان افسردگی پس از زایمان را تجربه می کنند. این یک نوع افسردگی بالینی است که می تواند زنان را بعد از تولد فرزندشان تحت تاثیر قرار دهد و از 24 ساعت تا 6 ماه پس از تولد کودک خود را نشان دهد. علائم متفاوت است و می تواند شامل کاهش علاقه مادر به کودکش و همچنین به خودش، کمبود انرژی و تمرکز، گریه و احساسات غیر قابل توضیح، اختلالات خواب و اشتها باشد.

با توجه به موارد فوق، شایان ذکر است که تمامی درمان های ارائه شده امروزه در زمینه زیبایی زنان می تواند به زنی که به تازگی زایمان کرده است کمک کند تا زنانگی و اعتماد به نفس خود را بازیابد وعملکرد خود را در ناحیه حساس به دست آورد.

فیلم زایمان طبیعی بدون درد به روش اپیدورال

دیده شده است که خیلی از افراد به دنبال فیلم زایمان طبیعی بدون درد به روش اپیدورال هستند.زایمان طبیعی بدون درد به روش اپیدورال یک روش مداخله‌ای است که برای کاهش درد زایمان استفاده می‌شود. در این روش، دارویی به نام اپیدورال به طور موضعی در فضای اپیدورال قرار می‌گیرد که در ناحیه پشتی بین غشاء خارجی نخاع قرار دارد. این دارو برای کاهش درد در ناحیه پایین بدن و درد زایمان استفاده می‌شود.

شما می توانید جهت اطلاع از لیزر واژینال در شهریار به این صفحه بروید.

مراحل زایمان طبیعی

• زایمان در ابتدا با درد شروع می شود که به دلیل نازک شدن دیواره رحم اتفاق می افتد و رحم به مرور گشاد می شود که این درد، درد ابتدایی نام دارد. فاز دوم درد که درد فعال نام دارد، بعد از باز شدن دهانه رحم به میزان 4 تا 7 سانتی متر شروع می شود. سپس دردهای انتقالی آغاز می شوند که در این مرحله، رحم تا 10 سانتی متر هم گشاد خواهد شد.
• بعد از باز شدن کامل دهانه رحم، از مادر خواسته می شود تا فشارهایی را به خود وارد کند تا سر نوزاد به سمت پایین و در دهانه رحم قرار بگیرد. این مرحله در هر خانمی متفاوت است و می تواند چند ساعت طول بکشد که مدت آن در بارداری اول به مراتب بیشتر خواهد بود.
• بعد از قرارگیری نوزاد در دهانه رحم، ابتدا سر، کتف و شانه ها و سپس دیگر اعضای بدن از رحم مادر خارج می شوند و پزشک هر گونه خون و ترشحی را با استفاده از دستگاه خاص از بینی نوراد خارج می کند تا بتواند راحت نفس بکشد.
• همزمان با خارج شدن نوزاد، بند ناف که به جفت متصل است، از طریق واژن خارج می شود که ممکن است نیم ساعت طول بکشد.

شما می توانید جهت اطلاع از پاسخ سوال سزارین یا طبیعی؟! از این صفحه دیدن کنید.

زایمان طبیعی بدون درد چگونه است؟

منظور از زایمان بدون درد، استفاده از بی حسی ایپدورال است که کمک می کند تا از میزان درد مادر کاسته شود. برای انجام این روش، ماده بی حسی در نواحی اطراف نخاع تزریق می شود که ایپدورال، بر پایانه های عصبی تاثیر می گذارد و مانع از انتقال درد از مایع نخاعی به مغز می شود و در نهایت، نیمه تحتانی بدن بی حس خواهد شد. این تزریق زمانی انجام می شود که انقباضاتی در رحم رخ داده باشد که حداقل سه انقباض در ده دقیقه باید وجود داشته باشد. کاتتر و لوله ای در قسمت میانی مهره های کمری قرار داده می شود تا داروهای مکسن و اپیدورال از این طریق و در طول زایمان تزریق شوند.

نکته بسیار مهم این است که این تزریق به رفع 100 صد در صدی درد کمک نمی کند، اما میزان کاهش درد به حدی است که مادر متوجه هیچ یک از مراحل نمی شود و نمی تواند فشاری را به بدن و رحم خود وارد کند.

آیا همه مادران می توانند زایمان طبیعی بدون درد داشته باشند؟

خیر، تزریق اپیدورال در افراد با شرایط زیر توصیه نمی شود و امکان زایمان بدون درد وجود نخواهد داشت:

• سابقه حساسیت به ماده بی حسی
• ابتلا به مشکلات خونی و انعقاد خون
• ابتلا به عفونت های خونی
• پایین بودن تعداد پلاکت ها و یا مصرف داروهای رقیق کننده خون
• پایین بودن فشار خون به دلیل خونریزی

ایمنی زایمان طبیعی بدون درد

ایپدورال، ماده بی حسی بی خطر هم برای مادر و هم برای جنین است که به مادر کمک می کند درد کمتری داشته باشد، استرس کمتری به او وارد شود و بتواند تمرکز بیشتری بر زایمان خود داشته باشد. با این حال، این دارو نیز همانند سایر دروها می تواند با عوارض احتمالی همراه باشد که به میزان دوز تزریقی هم بستگی دارد.

هزینه زایمان طبیعی بدون درد

این روش زایمان به روش های مختلفی انجام می شود و مادر باید تحت نظر متخصص بیهوشی باشد که تخصص و دانش پزشک مستقیما بر روی هزینه زایمان تاثیر می گذارد. هزینه این روش به مراتب بیشتر از زایمان به روش طبیعی و عادی است که هزینه تهیه ماده بی حسی آن بالاست. اما زایمان بدون درد نسبت به زایمان سزارین، مقرون به صرفه تر است، به علاوه این که احتمال بروز عوارضی مانند خونریزی و عفونت وجود ندارد، دوره نقاهت آن بسیار کوتاه است و مادر بعد از چند روز می تواند کودک خود را در آغوش بگیرد.​

مقالات مرتبط :

حاملگی خارج رحمی 

دلایل ناباروری 

علت خونریزی بعد از زایمان چیست؟ خونریزی بعد از زایمان یکی از موارد شایعی است که برای بسیاری از مادران اتفاق می افتد و به عنوان بخشی از روند بهبودی بعد از زایمان در نظر گرفته می شود. در واقع، بعد از زایمان، خون، مخاط و بافت های باقی مانده داخل رحم باید خارج شوند که به این حالت اصطلاحا لوشیا گفته می شود. این خونریزی معمولا یک روز بعد از زایمان آغاز می شود و ممکن است تا شش هفته ادامه پیدا کند که به مرور از میزان خونریزی کاسته خواهد شد. خونریزی می تواند به صورت لخته یا شبیه خون سیکل قاعدگی باشد.

خونریزی بعد از زایمان طبیعی

خانم هایی که زایمان طبیعی می کنند، یک تا سه روز بعد از زایمان با خونریزی واژینال که معمولا قرمز تیره یا روشن است، روبرو می شوند که ممکن است به صورت لخته هم باشد. از روز چهارم به بعد، رنگ خون کمی تیره تر می شود و گه گاه لخته دیده خواهد شد. یک هفته بعد ترشحات به رنگ سفید در می آیند و بعد از گذشت سه تا شش هفته، دیگر اثری از خونریزی دیده نخواهد شد.

خونریزی بعد از زایمان سزارین

خونریزی بعد از سزارین به مراتب کمتر است که معمولا چند هفته ای ادامه پیدا می کند و رنگ خون هم قرمز مایل به قهوه ای است.

علت خونریزی بعد از زایمان

خونریزی بعد از زایمان که درست مانند دوران پریودی است، حاوی خون، ترشح، مخاط، گلبول های سفید خون و تکه هایی از آندومتر رحم است که به دلیل ریزش و ترمیم آندومتر اتفاق می افتد. در طول زایمان، عروق خونی که جفت را به رحم متصل کرده اند، از هم باز می شوند و خونریزی اتفاق می افتد، اما به مرور زمان و با منقبض شدن رحم، از میزان خونریزی کاسته خواهد شد.
خانم هایی که در زایمان های قبلی خود، خونریزی واژینال داشته اند، میزان خونریزی در آن ها بیشتر خواهد بود. از دیگر عوامل موثر بر این خونریزی می توان به مواردی مانند پارگی رحم، پارگی واژن، چاقی و اضافه و وزن و یا مشکلات جفتی اشاره کرد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

همان طور که گفتیم، خونریزی بعد از زایمان کاملا طبیعی است و جای نگرانی ندارد. اما در صورت مشاهده علائم زیر حتما باید به متخصص زنان مراجعه کنید:
• تعویض نوار بهداشتی یا پد هر یک ساعت یک بار
• تیره شدن رنگ خون
• مشاهده لخته خون های بزرگ
• بد بو شدن ترشحات واژینال
درمان خونریزی بعد از زایمان
درمان خونریزی با توجه به علت بروز در نظر گرفته می شود که عبارتند از:
• مصرف دارو
• خارج کردن تکه های جفت از رحم
• لاپاراتومی یا عمل شکم باز
• انتقال خون در موارد شدید
• هیسترکتومی و برداشتن رحم
• آمبولیزاسیون عروق رحمی که با هدف کاهش جریان خون رحمی انجام می شود

توصیه های مهم خونریزی بعد از زایمان

برای کنترل خونریزی می توانید در روزهای اول از پدهای بزرگ و جاذب استفاده کنید و این نکته مهم را در نظر داشته باشید که به هیچ عنوان نباید از تامپون استفاده شود، چرا که می تواند منجر به بروز عفونت شود. توصیه می شود تا جایی که می توانید آب مصرف کنید تا با ادرار کردن، جلوی بروز عفونت هم گرفته شود. در منزل استراحت کنید و فعالیت های سنگین انجام ندهید.

مراقبت های بعد از زایمان چیست؟ سزارین، روش تولد نوزاد است که از طریق ایجاد برش بر روی رحم یا زیر شکم انجام می شود و عمدتا برش ها به صورت عرضی زده می شوند تا سریع تر و با خونریزی کمتر بهبود یابند. در بسیاری از موارد، مادر دو روز بعد از زایمان از بیمارستان مرخص می شود و در این مدت، علائمی مانند خونریزی و سفت شدن رحم کنترل می شود، نحوه سرفه کردن یا تمرینات تنفسی به مادر آموزش داده می شود تا مایعات جمع شده در ریه، تخلیه شوند که این قبیل اقدامات در مواردی که مادر تحت بیهوشی قرار گرفته باشد، بسیار مهم خواهد بود. اما بخش عمده مراقبت ها مربوط به زمانی است که مادر از بیمارستان مرخص می شود و نیاز است که یک سری نکات در نظر گرفته شود تا دوره بهبودی سریع تر طی گردد.

دوره نقاهت عمل سزارین

معمولا چهار هفته و یا بیشتر زمان می برد تا زخم ها و بخیه ها بهبود پیدا کنند که این روند می تواند در بدن هر فردی متفاوت باشد. کاملا طبیعی است که مادر بعد از عمل با درجاتی از درد روبرو شود و به همین خاطر است که گفته می شود باید تا حد امکان در منزل بمانید و استراحت کنید. در صورتی که نگران بروز علامت یا عارضه ای شدید یا احساس کردید علائم طولانی شده اند، حتما با متخصص زنان خود تماس بگیرید. آن چه که اهمیت دارد این است که بعد از عمل، به سلامت بدنی و جسمی خود اهمیت بدهید تا بتوانید سریع تر کودک خود را در آغوش بگیرید و به زندگی عادی برگردید.

مهم ترین مراقبت های بعد از سزارین

از جمله مهم ترین مراقبت ها بعد از سزارین می توان به موارد زیر اشاره کرد:
رژیم غذایی
• نوشیدن آب و مایعات بعد از زایمان به شدت توصیه می شود.
• بهتر است تا دو روز غذاهای سبک مانند نان تست، برنج ساده یا ماست مصرف کنید.
• جهت پیشگیری از یبوست، رژیم غذایی باید حاوی فیبر باشد و در خصوص مصرف ملین، حتما با پزشک خود مشورت کنید.
• مصرف ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین ها را فراموش نکنید و حتما روزی یک قرص آهن و مولتی ویتامین به مدت سه ماه مصرف کنید.
• از آ جایی که هر غذایی که مادر می خورد، مستقمیا بر شیردهی تاثیر می گذارد، از مصرف مشروبات الکلی باید خودداری شود.
• از مصرف غذاهای نفاخ مانند گوجه فرنگی و هم چنین غذاهای تند و ادویه دار خودداری کنید.
مصرف دارو
• معمولا زمانی که سزارین با بیهوشی انجام شود، نیاز به مصرف مسکن خواهد بود که به صورت قرص یا شیاف توسط پزشک تجویز می شود.
• در خصوص زمان مصرف داروهای رقیق کننده خون و آسپیرین حتما با پزشک مشورت کنید.
• آنتی بیوتیک های تجویز شده را به موقع و طبق دستور پزشک مصرف کنید.
فعالیت بدنی
• مادران بعد از سزارین باید به استراحت خود اهمیت بدهند، اما پیاده روی یکی از مفیدترین اقدامات بعد از عمل است که به بازیابی توان عضلات شکم و هم چنین پیشگیری از یبوست کمک می کند.
• از انجام کارهای شدید بدنی مانند بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش کردن باید خودداری شود و معمولا توصیه می شود که نزدیکان، شما را تا دو هفته در انجام کارها یاری کنند.
نحوه نشستن و استراحت
• از تغییر حالت ناگهانی پوزیشن بدن از خوابیده به نشسته بهتر است خودداری شود و این کار را در آرامش کامل انجام دهید تا فشاری به بخیه ها وارد نشود.
• بهتر است برای نشستن، از یک تکیه گاه کمک بگیرید و پاها را در کنار هم جفت کنید و بعد از کشیدن زانوها به سمت بالا، بدن را چرخانده و در پوزیشن نشسته قرار بگیرید.
• برای خوابیدن حتما به پشت بخوابید و یک پا را خم کنید و دیگری را بر روی تخت دراز کنید.

مراقبت از بخیه ها

• محل بخیه ها را کاملا تمیز و خشک نگه دارید و با آب و صابون بشویید و سعی کنید هر روز دوش بگیرید.
• لباس های نخی و گشاد بپوشید و اگر فکر می کنید، بخیه ها در تماس با لباس هستند، از گاز استریل استفاده کنید.
• از دستکاری کردن بخیه ها خودداری کنید و تا زمانی که زخم ها باز هستند، از شکم بند استفاده نکنید.
• بخیه ها را از نظر بروز علائمی از عفونت مانند قرمزی، التهاب و تب بررسی کنید.
مادران بعد از سزارین می توانند کودک خود را در آغوش بگیرند و به او شیر بدهند و به مرور و با ترمیم و بهبود زخم ها و بخیه ها، این مرحله آسان تر خواهد شد. توجه داشته باشید که به مدت 6 تا 8 هفته از برقراری رابطه جنسی باید خودداری شود.

روش های بارداری دوقلویی کدامند؟ بسیاری از زوجینی که قصد بچه دار شدن دارند، به دنبال این هستند که فرزند دو قلو داشته باشند. ممکن است خانمی بنا به دلایل ژنتیکی و تصادفی بتواند بارداری دوقلویی داشته باشد و یا ممکن است برای داشتن دو قلو، نیاز به درمان های پزشکی باشد. نکته ای که باید در نظر داشته باشید این است که هیچ راه صد در صدی وجود ندارد که تضمین کند شما حتما فرزند دو قلو خواهید داشت، اما یکی سری روش ها وجود دارد که می توانند احتمال دوقلوزایی را افزایش دهند. در ادامه همراه ما باشید تا به بررسی روش های بارداری دوقلویی بپردازیم.

بارداری دوقلویی

بارداری دوقلویی می تواند با تولد دوقلوهای همسان و غیر همسان همراه باشد. در صورتی که تخمک توسط یک اسپرم بارور شود و سپس همان تخمک به دو جنین تبدیل شود، دوقلوها کاملا یکسان خواهند بود که البته ممکن است هر کدام کیسه آب جداگانه ای داشته باشند. اما اگر دو تخمک با دو اسپرم بارور شوند، دوقلویی غیر همسان را داریم که هر جنین می تواند مشخصات منحصر به فردی را داشته باشد.
در بسیاری از بارداری های دوقلویی، هر دو جنین یک جفت و کیسه آمنیوتیک دارند، اما گاهی ممکن است دو جفت و دو کیسه آمنیوتیک داشته باشند و هر کدام از یک منبع غذایی تغذیه کنند. ممکن است یک جفت و دو کیسه آمنیوتیک داشته باشند که در چنین شرایطی، مادر باید تحت نظر پزشک قرار بگیرد چرا که احتمال بروز سندروم انتقال خون نوزاد به نوزاد وجود دارد.

عواملی که شانس بارداری دوقلویی را افزایش می دهند؟

از جمله عواملی که می توانند شانس داشتن دوقلو و بارداری دوقلویی را افزایش دهند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• ژنتیک و سابقه خانوادگی. معمولا خانم هایی که در خانواده خود دوقلو دارند، شانس شان برای بارداری دوقلویی بیشتر است و این نکته را باید در نظر داشته باشید که وضعیت داشتن دوقلو در خانواده مرد، تاثیری بر این موضوع نخواهد گذاشت.
• سن بارداری. افزایش سن می تواند احتمال بارداری دوقلویی را افزایش بدهد، معمولا در خانم ها و بعد از 35 سالگی، تخمک های بیشتری هنگام تخمک گذاری آزاد می شود و همین مورد می تواند تعداد جنین های تشکیل شده را افزایش بدهد.
• ویژگی های بدنی. برخی تحقیقات نشان می دهند، احتمال بارداری دوقلویی در خانم هایی که قد بلندتری دارند و یا رژیم غذایی مناسب و سرشار از مواد معدنی دارند، شانس شان برای داشتن فرزند دوقلو بیشتر خواهد بود.
• بارداری های متعدد. زوجینی که سابقه بارداری دوقلویی یا چند قلویی دارند، شانس بارداری دوقلویی مجددشان بیشتر خواهد بود.

روش های افزایش شانس بارداری دوقلویی

روش های پزشکی بارداری دوقلویی
• بارداری دوقلویی به روش IVF. یکی از بهترین روش هایی که شانس بارداری دوقلویی را افزایش می دهد، لقاح مصنوعی یا IVF است که این روش با دخالت پزشک انجام می شود، به گونه ای که تخمک و اسپرم در بیرون از بدن و در محیط آزمایشگاهی لقاح داده می شوند، تخمک بارور می شود و رویان تشکیل خواهد شد. سپس، رویان تشکیل شده داخل رحم زن کاشته می شود تا شروع به رشد کند. حال در این روش و به منظور افزایش احتمال بارداری دوقلویی، بیش از یک رویان در رحم کاشته خواهد شد.
• بارداری دوقلویی به روش IUI. در این روش که لقاح داخل رحمی نام دارد، اسپرم ها با استفاده از سرنگ به داخل رحم زن تزریق می شوند که اگر زوجین قصد بارداری دوقلویی را با این روش دارند، باید بدانند که IUI به تنهایی نمی تواند شانس داشتن فرزند دوقلو را افزایش بدهد و نیاز است تا داروهای بارداری نیز مصرف شود.

درمان دارویی بارداری دوقلویی

داروهای باروری به گونه ای طراحی شده اند که می توانند باعث افزایش تولید تخمک از تخمدان ها شوند که این روش می تواند شانس بارداری دوقلویی غیر همسان را افزایش بدهد. از جمله این داروها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• کلومیفن. داروی موثر در بارداریی دوقلویی است که باید ماهانه مصرف شود و تا ده درصد شانس داشتن فرزند دوقلو را افزایش می دهد. این دارو را هم چنین می توان قبل از درمان IVF مصرف کرد تا تولید تخمک افزایش پیدا کند.
• گنادوتروپین. داروی تزریقی که می تواند باعث بهبود سلامت اسپرم و تخمک شود و تولید همزمان چند تخمک را افزایش بدهد و باعث افزایش شانس بارداری دوقلویی شود.
• پارلودل. این دارو باید در دوزهای پایین و به مدت پنج روز در ماه مصرف شود، که به آزاد شدن تعداد بیشتری تخمک از تخمدان ها کمک می کند و شانس بارداری دوقلویی را افزایش می دهد.
توجه داشته باشید که روش های گفته صد در صد تضمین بارداری دوقلویی نیستند و ممکن است موثر واقع نشوند، اما می توانید شانس خود را برای داشتن فرزند دوقلو امتحان کنید.